سلام.ممنون
ببینید الان دید ما از این دو اینه:
پارسی: زبانی که هامیانش معتقداند هیچ کلمه عربی، ترکی یا درکل غیر پارسی در اون باشه که قطعا اشتباهه چون زبانی که تغییر نکنه مرده. چرا؟ چون علم و دانش پیشرفت میکنه
فارسی: زبانی که ما معتقدیم عربی و ترکی درش سهم دارن. البته اینقدر با اینا کامل میشه که نیاز به انگلیسی نباشه. خب البته نمیشه وجود یه سری اصطلاحات پیچیده علمی رو منکر شد ولی این دلیل نمیشه که من چون که توی این تایم نتونم مچ بشم دیگه نشه. متوجهاید؟ نیازی به استفاده عموم از انگلیسی نیست.
درباره این جور حروف و کلمات برخی در طول زمان اینجوری شدن برخی در زمان حمله اعراب جاهلیت (جاهلیتش مهمه). تفاوت یعنی اینکه:
یه فرد: من این تایمم خالیه
فارسی دوست: من این موقع کاری ندارم
پارسی دوست: من در آن زمان هیچگونه کاری ندارم
یه جورایی استفاده اضافی از کلمات و استفاده از کلمات پیر رو میگن پارسی. اینو ببینین:
فارسی:«من این کلمه رو دوست دارم»
پارسی:«من این واژه را دوست دارم»
البته همشون اینجوری نیستن و اینا کارای تندروهاشونه
2.صحیح البته کاملا درسته
بله ولی همچین سازمانی داریم؟
فرهنگستان زبان و ادب فارسی داریم ولی اونا رو نمیدونم